ستون یک شهر هوشمند، شبکه ارتباطی متشکل از حسگرهایی است که جریان دادهها و یا علائم را دریافت و تجزیه و تحلیل کرده و سپس انتقال میدهد. بدین ترتیب، چنین حسگرهایی، هم به عنوان گیرنده و هم انتقال دهنده عمل میکنند. ارتباطات شبکهای شامل کارکرد به صورت بیسیم از طریق ارتباطات رادیویی و تجزیه و تحلیل دادههای ورودی است.
به طورمثال سیستم کنترل «خانه هوشمند» در مراکز تجاری، امکان شبکه کردن تمام انواع دستگاهها و تنظیم آنها به طور خودکار برای تطبیق با تقاضاها را فراهم میسازد و در نتیجه باعث صرفهجویی در مصرف انرژی به میزان 15 درصد میشود. به دنبال «خانهی هوشمند»، ساخت «بیمارستان هوشمند» و یا «مزرعهی هوشمند» و حتی سیستمهای هوشمند متناسب با شبکههای تلفن همراه نیز میتواند بزودی امکانپذیر شود.
سیستمهای خدمات سلامتی نیز از شبکههای هوشمند تلفن همراه و حسگر، در زمانی که باید به بیماران، اطلاعاتی متناسب با نیازهای مراقبت سلامتیشان داده شود، بهرهمند میشوند. علاوه بر این، حسگرهای بدن میتوانند وضعیت سلامتی افراد را ارزیابی کرده و در صورت لزوم به طور خودکار با اورژانس تماس برقرار کنند.
دستگاههای مجهز به حسگر باید به تغییرات نامحسوس در محیط اطرافشان واکنش نشان داده و به نحوی کارآمد و تغییر پذیر، کیفیت علائم دریافتی را تنظیم کرده و سپس آنها را انتقال دهند. محققان قادر به شبیهسازی یک شهر هوشمند با ترکیب انواع مختلفی از دستگاههایی که نسخههای اولیهای از شبکههای نمونه و کوچک را به کار میگیرند، خواهند بود.